Όλο λέω να γράψω ένα κείμενο… οι ημέρες περνάνε και δεν έχω γράψει κάτι, παρόλο ότι το θέλω πολύ.
Τελευταία φορά που έγραψα κυβέρνηση ήταν η Νέα Δημοκρατία, σήμερα κυβέρνηση είναι το ΠΑΣΟΚ. Προσπαθώ να βρω αν άλλαξε κάτι, αλλά βλέπω ότι ο δρόμος είναι ίδιος και στρωμένος με παλούκια!
Όποιο πολιτικό κόμμα και να ανέβει, οι δικές μας οι ζωές δεν πιστεύω ότι θα αλλάξουν. Επειδή όμως με την γκρίνια και την απαισιοδοξία η τύχη δεν θα έρθει με το μέρος μας για αυτό και εγώ αποφάσισα να είμαι αισιόδοξος ότι αφού μπορώ εγώ να αλλάξω και να σκεφτώ θετικά το ίδιο μπορούν να κάνουν και οι εκατομμύρια άλλοι συμπολίτες για να ξημερώσει πράγματι μια διαφορετική μέρα με περισσότερη θετική ενέργεια.
Βέβαια θέλει πολύ δουλειά για να ξεκολλήσουμε από όσα μας έχουν μάθει από παιδιά μέχρι σήμερα. Θυμάμαι όταν πήγαινα σχολείο και σκεφτόμουν την δική μου επαγγελματική κατάσταση να λένε οι άλλοι στους λίγο πιο μεγαλύτερους από εμένα σε ηλικία : «Άντε τυχερέ, βολεύτηκες», «κοίτα να μπεις στο δημόσιο να τακτοποιηθείς» και άλλα πολλά.
Εγώ, ως μια προσωπικότητα αντιδραστική με την «προβατοποίηση» δηλαδή ο ένας πίσω από τον άλλον και όλοι μαζί στο ίδιο μονοπάτι, θέλησα να επαναστατήσω και να ασχοληθώ με τον ιδιωτικό τομέα. Αν κάνω έναν μικρό απολογισμό για την επιλογή μου αυτό που φαίνεται να έχω κερδίσει σήμερα είναι δύο φάσκελα από τον εαυτό μου… για αυτό δεν κοιτιέμαι ποτέ στον καθρέπτη. Αστειεύομαι…
Δεν αλλάζει εύκολα η νοοτροπία του βολέματος και της εξυπηρέτησης από τα επιχειρηματικά συμφέροντα μέχρι και τον απλό πολίτη που είναι οδοκαθαριστής.
Όλοι θέλουμε περισσότερα χωρίς να προσφέρουμε τίποτα. Ε! βρε αδελφέ δεν γίνεται να τα έχουμε όλα σε αυτή την ζωή. Και στο κάτω κάτω της γραφής εσένα γιατί να σου τύχει κάτι σπουδαίο, από ότι ξέρω μια ζωή γκρινιάζεις, μια ζωή τα βάζεις με την τύχη λες και είσαι ο μοναδικός άγιος παρθένος στην Ελλάδα ή στον κόσμο όλο. Γιατί να έρθει η τύχη σε εσένα, εσύ μια ζωή τα έβαζες μαζί της και με τον Θεό τον οποίο δεν πολύ πιστεύεις, με την νευρική συμπεριφορά που έχεις αποκτήσει καντήλια κατεβάζεις όμως στην πρώτη στραβή κατάσταση θα σταυροκοπιέσαι και θα ζητάς την βοήθεια του Κυρίου…
Και μετά λέω να γράψω, τι να γράψω, θα τα διαβάσει κανένας; Ίσως εάν έβαζα μια γυμνόστηθη για φωτογραφία, να είχα ελπίδες ότι όλο και θα ρίξουν μια ματιά.
Μάλιστα, έτσι έχουμε γίνει το πιστεύεται είτε όχι. Δουλεύουμε λίγο, παράγουμε λίγα αλλά όλες τις ώρες είμαστε στο γραφείο ή στον χώρο εργασίας. Οι στατιστικές λένε ότι δουλεύουμε πολύ και πληρωνόμαστε λίγο… εγώ θα έλεγα ότι γενικά δουλεύουμε ο ένας τον άλλον. Όλοι μέρα στο γραφείο και παραγωγή μηδέν, ο ένας φοβάται τον άλλον και όλοι μαζί το «θεριό»…
Τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Με έχει πιάσει ένας ίστρος, ξαφνικά, και γράφω, γράφω…
Μην τα πούμε όλα σήμερα, άσε που από τα πολλά GB που έχω να γράψω θα γεμίσει και ο «ιπτάμενος» δίσκος, τι λέω εννοώ τον σκληρό δίσκο του Η/Υ.
Το συμπέρασμα είναι ότι όποια κυβέρνηση και να εκλεγεί εάν δεν αλλάξουμε συμπεριφορές εμείς οι πολίτες μην περιμένετε να αλλάξει κάτι. Είμαστε δέσμιοι της νοοτροπίας του βολέματος με το δημόσιο. Λίγοι δουλειά με μεγάλες αμοιβές.
Ο μόνος τρόπος να αντισταθούμε και να βελτιώσουμε την νοοτροπία μας αποκτώντας θετική ενέργεια είναι να προσευχόμαστε στο Θεό, να πιστεύουμε ότι η τύχη είναι με το μέρος μας και να μην γκρινιάζουμε στην πρώτη κακή στιγμή, είτε επαγγελματική είτε προσωπική.
Όχι άλλο γκρίνια συνάνθρωποι!!!
