Μήπως ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε;

Αγαπητοί συνέλληνες, πρέπει κάποια στιγμή να αφυπνιστούμε, πρέπει να κάνουμε κάτι! Μας πιέζουν πολύ οι ξένοι παράγοντες, οι τράπεζες, οι οίκοι αξιολόγησης, κυβερνήσεις, ΔΝΤ και άλλοι. Μία λέξει υπάρχει, ΦΤΑΝΕΙ. Δεν μας έμεινε τίποτα απο τους προγόνους μας; Δεν έχουμε πάρει κανένα δίδαγμα; Μάλλον, δεν έχουμε κληρονομήσει τίποτα.

Με πρόσχημα τα δανεικά και τα χρέη του ελληνικού κράτους έλεγχο κάνει στα οικονομικά της χώρας το Δ.Ν.Τ. και η Ε.Ε. Έχουν αρχίσει να μας κόβουν να μας μικραίνουν, να μας περιορίζουν και θα βρουν και άλλες δικαιολογίες για να μας τελειώσουν. Μια από αυτές είναι η ασφάλεια. Η νέα μορφή τρομοκρατίας όπως αυτή εκφράζεται απο την ΣΕΧΤΑ Επαναστατών θα δημιουργήσουν τις συνθήκες για περισσότερο έλεγχο των πολιτών αλλά και των κυβερνώντων.

Μας παίρνουν πλούτο μας, μας παίρνουν τα χρήματά μας και δεν έχουν σκοπό να μας αφήσουν μόνους και ελεύθερους.

Και όμως, ακόμη ο νέο έλληνας δεν αντιδρά, δεν κινείται, δεν απαντά. Δεν ξέρω γιατί. Τόσα χρόνια οι ανόητες πολιτικές και οι πελατειακές σχέσεις κράτους πολιτών έχουν δημιουργήσει ένα τέρας το οποίο δεν μπορείς εύκολα να εξολοθρεύσεις.

Όλοι παραδεχόμαστε οτι υπάρχουν πελατειακές σχέσεις, εξαρτήσεις και συμφέροντα μεταξύ πολιτών και δημόσιων λειτουργών και δεν αντιδρά κανένας.

Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όσοι Έλληνες δεν είναι υπάλληλοι του δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέας (ΔΕΚΟ, ΟΤΑ) έχουν ιδιωτικές εταιρείες οι οποίες συνεργάζονται με το δημόσιο και ειναι προμηθευτές του. Αρα ένα ποσοστό 75% των ελλήνων πληρώνεται από το δημόσιο κρατικό ταμείο. Για αυτό και διαπιστώνουμε σε κάθε εκλογές να υπάρχει ένα ποσοστό κοντά στο 80% που ψηφίζει τα δύο μεγάλα κόματα.

Πρέπει να σταματήσουμε το απατηλό όνειρο, όλοι στο δημόσιο με οποιοδήποτε τρόπο. Πρέπει να αφήσουμε το κράτος να ανασάνει. Να σταματήσουμε τις πελατειακές σχέσεις, να είμαστε αυτάρκεις και να μην θέλουμε και ένα και δύο και τρία σπίτια και αυτοκίνητα. Δυστυχώς όμως στην σημερινή νεο Ελλάδα μας κυρίαρχη μια νοοτροπία η οποία λέει «μπήκες στο δημόσιο; Βολεύτηκες» ή μια άλλη που λέει: «Οχ αδελφέ, εγώ θα σώσω την Ελλάδα;» και άλλες πολλές νεοελληνικές αηδίες.

Και ερωτώ, μήπως ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε;