Το τέλος της δημοσιογραφίας

Η μπόχα

Διάβασα τις προάλλες το άρθρο του Βαξεβάνη "Η μπόχα από το σβησμένο πούρο του lifestyle". Και τότε μου συνέβη κάτι φοβερό, κάτι σχεδόν μεταφυσικό. Διάβαζα μόνο ανάμεσα από τις γραμμές, η φάτσα μου είχε στραβώσει κι άρχισα να γελάω δυνατά, να ξύνομαι σαν μαϊμού και να χοροπηδάω μπροστά από την οθόνη μου. Μεταξύ μας, δεν ανησύχησα ιδιαίτερα, μου συμβαίνει καμιά φορά ειδικά αν διαβάσω στην ίδια σειρά τις λέξεις μπόχα και πούρο. Απλά δεν συμβαδίζουν. Το θέμα είναι όμως πως πραγματικά ήθελα να διαβάσω τη συνέχεια, ειλικρινά ήθελα να ακολουθήσω την πορεία σκέψης του αρθρογράφου. Αλλά δεν ήταν πλέον δυνατόν. Ποιος μας πονήρεψε έτσι ρε γαμώτο; Γιατί να μην μπορούμε πλέον να διαβάζουμε σαν ζώα ένα αρθράκι, χωρίς να λέμε "μα.." και "γιατί" και χωρίς να κατεβάζουμε καντήλια σαν λιμενεργάτες με το παραμικρό λες κι είμαστε μανιακοί;

Ο κόσμος δεν ξεχνά και δεν συγχωρεί. Ξέρει ποιοι είναι οι υπεύθυνοι και ποιοι οι συνένοχοι για τα χάλια μας. ΔΕΝ πρόκειται να χαριστεί σε κανέναν. Όχι βρε Βαξεβάνη. Δεν μπορείς να μιλάς ούτε εσύ ούτε οι συνάδελφοι σου για πάρτι και όργια διαφημιστών ΤΩΡΑ. Τώρα δεν θα σε ακούσει κανείς. Ούτε θα σε λυπηθεί κανείς. Ούτε έχει κανέναν νόημα να μας μιλάς για το σχέδιο των ισχυρών να κάνουν σκατά τα μυαλά των Ελλήνων με τα δεκάδες βλαχογκλάμουρους περιοδικά. Μαζί τα φάγατε. Μαζί γελούσατε πίσω από την πλάτη μας και τώρα θέλεις να μας κάνεις τι; Να μας αφυπνίσεις ή να μας κάνεις να νοσταλγήσουμε την εποχή που οι Κωστοπουλοκομιστές κόβανε και ράβανε; Η δημοσιογραφία σας έχει ξοφλήσει.

Το τέλος

Και νομίζω πως κάθε σημάδι αυτό δείχνει. Είναι κρίμα από την μία να κλείνουν ιστορικές εφημερίδες και τηλεοπτικοί σταθμοί. Είναι κρίμα προφανώς γιατί χάνονται θέσεις εργασίας. Όμως ταυτόχρονα φαίνεται πως και το άλλοθι του δημοσιογραφικού προϊόντος -σκουπίδι που αναφέρεται στο άρθρο: "κάνουμε αυτό που πουλάει και θέλει ο κόσμος", σλόγκαν που ακόμη έχουν σε καδράκια πάνω από το κρεβάτι τους μεγάλοι δημοσιοκάφροι ΤΕΙΝΕΙ να γυρίσει μπούμερανγκ σε όλους τους. Κι αυτό είναι αναμφισβήτητα ένα σημαντικό βήμα. Και για το κοινωνικό όφελος και σίγουρα θα λειτουργήσει προς όφελος της σωστής δημοσιογραφίας.

Το να μην είσαι δημοσιογράφος στον χώρο των ιστολογίων είναι τίτλος τιμής. Είναι οπωσδήποτε ένα καλό ξεκίνημα. Όμως δεν μπορεί κανείς να πανηγυρίσει για την κατάσταση που επικρατεί στο διαδίκτυο καθώς οι συνένοχοι που λέγαμε και πρίν προσπαθούν να το κάνουν καινούργιο στέκι τους. Και να μεταφέρουν εκεί όλη την αποκτημένη "γνώση" από τις προηγούμενες δραστηριότητές τους. Πολύ φοβάμαι πως θα ανοίξω τον υπολογιστή μου μια μέρα και θα αναδυθεί μια γνώριμη μπόχα αποσύνθεσης. Τρέμω μπροστά σ' αυτό το ενδεχόμενο.

ΥΓ.1 Το πιο εξοργιστικό είναι το εξής περίεργο αλλά πλέον πολύ συνηθισμένο. Τα σχόλια των αναγνωστών του άρθρου στην σελίδα του δημοσιογράφου είναι εγκωμιαστικά. Σε όλα τα υπόλοιπα μπλόγκς που αναδημοσίευσαν το άρθρο οι γνώμες είναι εκ διαμέτρου αντίθετες.Μα τι σύμπτωση...Τι παλιομοδίτικη σύμπτωση...

ΥΓ.2 Προφανώς και δεν έχω προσωπικά με τον Κώστα Βαξεβάνη. Απλά για τους κακόβουλους δηλώνω πως αυτό αποδεικνύεται από την άκρως κολακευτική φωτογραφία του που συνοδεύει το άρθρο.

ramnousia.com