Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Η ελληνική οικονομία έχει μπλέξει σε περιπέτειες από την κακή διαχείριση που έκαναν οι κυβερνώντες, οι παράγοντες του δημοσίου και εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε άμοιρη ευθυνών. Όλοι εμείς οι πολίτες που μεταξύ μας, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο έχει την δυνατότητα να βρει «κάποιον» για να κάνει το ρουσφετάκι του.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή
Οι κυβερνώντες αποφάσισαν να μπλέξουν την χώρα μας στην διεθνή οικονομική κρίση για να έχουν άλλοθι στην ευρύτερη πολύ κακή οικονομική κατάσταση. Αντι να δουν τα λάθη τους και να τα διορθώσουν, πρόβαλαν ως πρόσχημα την οικονομική κρίση που είχε ξεκινήσει από το εξωτερικό και δεν έπραξαν τίποτα για να μας προστατέψουν.
Έτσι λοιπόν οι μεν κατηγορούσαν τους δε. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, ρίχτηκαν στον αγώνα για να μας αποδείξουν ποιος φταίει, αντί να δουλέψουν από κοινού για το δημόσιο συμφέρον. Όπως συμβαίνει πάντα σε αυτήν την χώρα, όλοι έφταιγαν εκτός από τα δύο μεγάλα κόμματα που κυβερνούν την χώρα μας από το 1974. Πώς γίνεται να μην φταίει κανένας και να έχουμε τα μαύρα μας χάλια. Αυτό ούτε ο Φρόιντ δεν θα μπορούσε να εξηγήσει.
Η κρίση στην χώρα μας είναι θέμα ψυχολογίας και εμείς οι νεοέλληνες πολίτες παρασυρόμαστε εύκολα. Η Ελλάδα δεν έχει βαριά βιομηχανία, όπως μερικές χώρες του εξωτερικού που λόγω της πτώσεις των πωλήσεων (αυτοκίνητα) αναγκάστηκαν να απολύσουν κόσμο ή να αλλάξουν τις εργασιακές σχέσεις με το προσωπικό τους. Ούτε οι ελληνικές τράπεζες έχουν «παίξει» σε τοξικά τραπεζικά προϊόντα για να κινδυνεύουν με πτώχευση. Απεναντίας οι ελληνικές τράπεζες παρουσίασαν και ρευστότητα και κέρδη με βάση τους ετήσιους ισολογισμούς, εκτός και αν αυτοί ήταν μούφα…
Φέρουμε και εμείς οι πολίτες ευθύνη
Το κράτος μας είναι πολυέξοδο και κανένας δεν θέλει να κάνει κάτι για αυτό. Εάν προσπαθήσει η κυβέρνηση ή η κάθε κυβέρνηση να αλλάξει κάτι, ο κόσμος θα δυσαρεστηθεί και εδώ είναι που έχουμε και εμείς την ευθύνη. Η βασική φιλοσοφία των πολιτών της χώρας είναι να σπουδάσεις να μπεις στο δημόσιο!!! Όλοι λίγο πολύ έχουμε το βισματάκι μας για να τα βρίσκουμε με το δημόσιο, να σβήνουμε κλήσεις, να δίνουμε φακελάκι σε εφορίες, νομαρχίες και πολεοδομίες. Οι μισοί έλληνες εργάζονται στο δημόσιο και οι άλλοι μισοί έχουν επαγγελματικές σχέσεις με αυτό. Σχεδόν το 70% των ελλήνων πληρώνεται από το δημόσιο. Έτσι δεν γίνεται δουλειά.
Η αρνητική ψυχολογία σχετικά με την διεθνή κρίση μας έκανε να μην αγοράζουμε προϊόντα, να έχουμε περιορίσει τα έξοδα ως πολίτες, οι παραγωγοί έβλεπαν ότι δεν γινεται κατανάλωση άρα δεν υπήρχαν εισπράξεις, οι τράπεζες μπροστά στον υποτιθέμενο φόβο δεν δανειοδοτούσαν τις επιχειρήσεις, οι επενδυτές ήταν επιφυλακτικοί και έτσι βρεθήκαμε να μην υπάρχει καμιά θετική εικόνα για αλλαγή της κατάστασης.
Τι μπορεί να γίνει, τώρα
Με την οικονομική κατάσταση να εξακολουθεί να είναι αρνητική θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τις επενδύσεις. Το κράτος πρέπει να κάνει έργα να δώσει χρήματα σε εταιρείες και υπαλλήλους. Επίσης, θα πρέπει να γίνει λιγότερο σπάταλο. Αν γίνει λιγότερο σπάταλο θα έχουμε και λιγότερο φόρους. Οι φόροι «μπαίνουν» για να καλύψει το κράτος της ανάγκες του σε ρευστό ώστε να πληρώνει όλους εμάς και τα δάνεια απο ξένες τράπεζες. Υπάρχουν οι προοπτικές για να γίνουν θετικές αλλαγές, υπάρχουν όμως τα κατάλληλα άτομα;
Ο πρωθυπουργός της χώρας μας αν θέλει, ξέρει πολύ καλά να παίρνει πρωτοβουλίες από μόνος του. Έκλεισε την βουλή αρκετά νωρίς για τις ευρωεκλογές χωρίς να ρωτήσει κανέναν. Γιατί λοιπόν δεν παίρνει τέτοιες πρωτοβουλίες και για άλλα θέματα;;;
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Η χώρα μας έχει ικανούς ανθρώπους για να την βοηθήσουν να βγει από αυτήν την δύσκολη θέση. Να μην ξεχνάμε ότι η οικονομική κρίση στο εσωτερικό της χώρας περισσότερο είναι ψυχολογική και λιγότερο πραγματική. Ας σταματήσουμε και εμείς οι πολίτες να τα περιμένουμε όλα από το κράτος, ας βοηθήσουμε άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο να βελτιώσουμε την κατάσταση. Είναι προς όφελος όλων μας….
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή
Οι κυβερνώντες αποφάσισαν να μπλέξουν την χώρα μας στην διεθνή οικονομική κρίση για να έχουν άλλοθι στην ευρύτερη πολύ κακή οικονομική κατάσταση. Αντι να δουν τα λάθη τους και να τα διορθώσουν, πρόβαλαν ως πρόσχημα την οικονομική κρίση που είχε ξεκινήσει από το εξωτερικό και δεν έπραξαν τίποτα για να μας προστατέψουν.
Έτσι λοιπόν οι μεν κατηγορούσαν τους δε. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, ρίχτηκαν στον αγώνα για να μας αποδείξουν ποιος φταίει, αντί να δουλέψουν από κοινού για το δημόσιο συμφέρον. Όπως συμβαίνει πάντα σε αυτήν την χώρα, όλοι έφταιγαν εκτός από τα δύο μεγάλα κόμματα που κυβερνούν την χώρα μας από το 1974. Πώς γίνεται να μην φταίει κανένας και να έχουμε τα μαύρα μας χάλια. Αυτό ούτε ο Φρόιντ δεν θα μπορούσε να εξηγήσει.
Η κρίση στην χώρα μας είναι θέμα ψυχολογίας και εμείς οι νεοέλληνες πολίτες παρασυρόμαστε εύκολα. Η Ελλάδα δεν έχει βαριά βιομηχανία, όπως μερικές χώρες του εξωτερικού που λόγω της πτώσεις των πωλήσεων (αυτοκίνητα) αναγκάστηκαν να απολύσουν κόσμο ή να αλλάξουν τις εργασιακές σχέσεις με το προσωπικό τους. Ούτε οι ελληνικές τράπεζες έχουν «παίξει» σε τοξικά τραπεζικά προϊόντα για να κινδυνεύουν με πτώχευση. Απεναντίας οι ελληνικές τράπεζες παρουσίασαν και ρευστότητα και κέρδη με βάση τους ετήσιους ισολογισμούς, εκτός και αν αυτοί ήταν μούφα…
Φέρουμε και εμείς οι πολίτες ευθύνη
Το κράτος μας είναι πολυέξοδο και κανένας δεν θέλει να κάνει κάτι για αυτό. Εάν προσπαθήσει η κυβέρνηση ή η κάθε κυβέρνηση να αλλάξει κάτι, ο κόσμος θα δυσαρεστηθεί και εδώ είναι που έχουμε και εμείς την ευθύνη. Η βασική φιλοσοφία των πολιτών της χώρας είναι να σπουδάσεις να μπεις στο δημόσιο!!! Όλοι λίγο πολύ έχουμε το βισματάκι μας για να τα βρίσκουμε με το δημόσιο, να σβήνουμε κλήσεις, να δίνουμε φακελάκι σε εφορίες, νομαρχίες και πολεοδομίες. Οι μισοί έλληνες εργάζονται στο δημόσιο και οι άλλοι μισοί έχουν επαγγελματικές σχέσεις με αυτό. Σχεδόν το 70% των ελλήνων πληρώνεται από το δημόσιο. Έτσι δεν γίνεται δουλειά.
Η αρνητική ψυχολογία σχετικά με την διεθνή κρίση μας έκανε να μην αγοράζουμε προϊόντα, να έχουμε περιορίσει τα έξοδα ως πολίτες, οι παραγωγοί έβλεπαν ότι δεν γινεται κατανάλωση άρα δεν υπήρχαν εισπράξεις, οι τράπεζες μπροστά στον υποτιθέμενο φόβο δεν δανειοδοτούσαν τις επιχειρήσεις, οι επενδυτές ήταν επιφυλακτικοί και έτσι βρεθήκαμε να μην υπάρχει καμιά θετική εικόνα για αλλαγή της κατάστασης.
Τι μπορεί να γίνει, τώρα
Με την οικονομική κατάσταση να εξακολουθεί να είναι αρνητική θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τις επενδύσεις. Το κράτος πρέπει να κάνει έργα να δώσει χρήματα σε εταιρείες και υπαλλήλους. Επίσης, θα πρέπει να γίνει λιγότερο σπάταλο. Αν γίνει λιγότερο σπάταλο θα έχουμε και λιγότερο φόρους. Οι φόροι «μπαίνουν» για να καλύψει το κράτος της ανάγκες του σε ρευστό ώστε να πληρώνει όλους εμάς και τα δάνεια απο ξένες τράπεζες. Υπάρχουν οι προοπτικές για να γίνουν θετικές αλλαγές, υπάρχουν όμως τα κατάλληλα άτομα;
Ο πρωθυπουργός της χώρας μας αν θέλει, ξέρει πολύ καλά να παίρνει πρωτοβουλίες από μόνος του. Έκλεισε την βουλή αρκετά νωρίς για τις ευρωεκλογές χωρίς να ρωτήσει κανέναν. Γιατί λοιπόν δεν παίρνει τέτοιες πρωτοβουλίες και για άλλα θέματα;;;
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Η χώρα μας έχει ικανούς ανθρώπους για να την βοηθήσουν να βγει από αυτήν την δύσκολη θέση. Να μην ξεχνάμε ότι η οικονομική κρίση στο εσωτερικό της χώρας περισσότερο είναι ψυχολογική και λιγότερο πραγματική. Ας σταματήσουμε και εμείς οι πολίτες να τα περιμένουμε όλα από το κράτος, ας βοηθήσουμε άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο να βελτιώσουμε την κατάσταση. Είναι προς όφελος όλων μας….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου